Solid MTB Kąkolewo (Grodzisk Wlkp) 2024

"Gdy emocje już opadną jak po wielkiej bitwie kurz..."

Fragment piosenki zespołu Perfect, Niepokonani.

Na różnym etapie zawodów towarzyszą nam emocje. Ich mechanizm zlokalizowany jest plisko pnia mózgu w ciele migdałowatym. Natura wyposażyła nas w ten mechanizm w jednym celu – przetrwaniu. Informacje, które docierają przez korę mózgową są precyzyjne, ale wolne. Ośrodek emocjonalny podejmuje decyzje w sposób uproszczony, ale i błyskawiczny. Rodzi to obecnie pewne problemy. Ewolucja nie nadąża za naszym rozwojem cywilizacyjnym przez co wiele reakcji emocjonalnych jest niewspółmiernych do zagrożenia. Ale nie o tym. Żyjemy w świecie przyczynowo – skutkowym. Akcja – reakcja. Skoro coś wywołało emocję to organizm musi na to zareagować.

·    W złości do rąk napływa krew, dzięki czemu łatwiej jest chwycić za broń albo wymierzyć cios wrogowi. Wzmaga się rytm uderzeń serca, a zwiększone wydzielanie się takich hormonów jak adrenalina powoduje przypływ energii wystarczającej do podjęcia dynamicznego działania.

·      W strachu krew napływa do dużych mięśni szkieletowych, takich jak mięśnie nóg, dzięki czemu łatwiej jest rzucić się do ucieczki. Powoduje to odpływ krwi z twarzy, przez co staje się ona blada (i mamy wrażenie, że „krew zamiera nam w żyłach”). Jednocześnie ciało zastyga, choćby tylko na moment, w bezruchu, po to abyśmy mieli czas ocenić czy lepszą reakcją nie byłoby ukrycie się. Połączenia w sterujących emocjami ośrodkach mózgowych uruchamiają napływ fali hormonów, które zmuszają całe ciało do czujności, sprawiając, że staje się wrażliwe na wszelkie zewnętrzne bodźce i gotowe do działania, natomiast cała uwaga skupia się na bezpośrednim zagrożeniu, abyśmy mogli lepiej ocenić, jak na nie zareagować.

·    Do głównych biologicznych zmian zachodzących w naszym organizmie w chwilach szczęścia należy zwiększona aktywność ośrodka mózgu, który powstrzymuje uczucia negatywne i powoduje wzrost dostępnej nam energii oraz wyciszenie tych ośrodków, które generują trapiące i dokuczliwe myśli. Nie pojawiają się jednak żadne szczególne zmiany fizjologiczne, oprócz uspokojenia, które sprawia, że ciało szybciej uwalnia się od biologicznego pobudzenia przygnębiających emocji.

·       Miłość, czułość pociągają za sobą pobudzenie układu przywspółczulnego, co jest fizjologicznym przeciwieństwem mobilizacji organizmu do walki lub ucieczki powodowanej przez strach i złość.

·      Uniesienie brwi w chwilach zaskoczenia pozwala na szersze ogarnięcie spojrzeniem przedpola, a jednocześnie zwiększa dopływ światła do siatkówki. Dzięki temu dociera do nas więcej informacji (wizualnej) o niespodziewanym wydarzeniu i pozwala szybciej zorientować się, co się dzieje i opracować lepszy plan działania.

·     Główną funkcją smutku jest niesienie pomocy w pogodzeniu się ze znaczną stratą, taką jak śmierć kogoś bliskiego albo wielkie rozczarowanie. Smutek powoduje obniżenie energii i zapału do podejmowania różnych czynności życiowych, zwłaszcza dających rozrywkę lub przyjemność, a w miarę jego pogłębiania się i nadchodzenia depresji obniża się i ulega spowolnieniu metabolizm ciała

Teraz żeby móc teorię wprowadzić w praktykę musimy podzielić się rolami.

Rolą SOLIDa jest spreparować sytuacje/miejsca, gdzie  w/w emocje mogą wystąpić (Done).

Waszą rolą jest te emocje okiełznać (Done).

Moją rolą jest je sfotografować (mała podpowiedź – jak będziesz szczęśliwa/szczęśliwy dłużej niż 1/1600 s to będzie znacznie łatwiejsze) (Done).

Jak wyszło zobacz TUTAJ.